SUNRISE PARABELLUM

Evet, ondan kaçamaz; ona dair her şeyi istemediğini kalbinde hissetmediği sürece. Kaçmasına izin verilmeyen kişi, umulmadık ve de hiç olmadık anlarda yılmış gibi görünür ama ayağa kalkıp mücadele etmek, içinde bir yerlerde olduğu için, yılmayı tatmaktan da korkmaz. İçinde bulunduğu kör döngü, kaçmasına izin vermeyen kişinin yılmasına izin verirse, yılmayı tatmaktan da hiç mi hiç çekinmez. Beraber olduğu sürece, kaybetmeyi göze almak korkunç değildir. Şayet düşerse, yüzünü yasladığı zeminden bir daha asla kaldırmak istemez ya da kaldıramaz. Belki de kaldırdığı halde kaldıramamış gibi görünür. Bu ihtimal ise hepsinden daha korkunçtur.

Karanlığı sevdiğim kadar ondan korkar ve korkumdan da bıkarım.

Gırtlak yakan sigara ve süzülerek dans eden dumanı. Eskimiş bir ev terliğinin ters dönmüş teki. Duvara asılı, pili bitmiş bir saat. Gecenin yıldızları, kendi aralarında bizim hakkımızda fısıldıyorlar. Ruh, örüntülü seslerden besleniyor. Evren, ancak tüm soyutlamalara sahip olmak kaidesiyle keşfedilmeye hazır olduğunu seslenmekte. Düşünceler, herhangi bir sıraya girmek istemiyor bu nedenle de zihinde disiplin hükümsüz sayılıyor. Küçük bir oda, genişliyor ve geceye karışıyor.

Bir kişinin iç dünyasında buruşarak birikmiş bir durumun, iyi ya da kötü, bir sonuç vermesini arzulamak. Zihinden hızla geçen, titrek ve kırılgan düşüncelerin beklentileri karşılamaması. Gözler önünde sıradanlaşmak... Kişinin bir duruma karşı vereceği tepki ve alacağı tedbir kolaylıkla tahmin edilemez ancak "tanrı" bilir, "şeytan" ise yönlendirebilir.