SUNRISE PARABELLUM

Adaleti arayan bir ömür boyunca, Asılı kaldı zamanın örülü ağında. Eşit olan ne var ki Farklı olan can yaksın? Gün gelir güler, Günü gelir ağlarsın. Mutlu olduğunu sandığın anlarda Bir bakış, bir söz ya da bir gülücük, En sonunda içine doğru çöküp Patlarsın. Bedenden sızmak için önce ruhu örmek gerek. Görev basit: Parçaları birleştir, ötekine iliş ve kendini yetiştir.

"Bazen durduk yerde bir olayın bütün yaşamımı değiştireceğine inanırdım. En çokta bu mecburi eve dönüşler sırasında, tam kapıda yakalardı bu duygu. Eşikte öylece kalır, gözlerim dalar, çocuksu bir umutla bir şeylerin olmasını beklemeye başlardım."