Ben Merkezimden, İnsan İlişkilerine Dair:
1) Belki de kimsenin kimseyi esasen önemsemediği bu dönemde, herkesi herkes kadar önemseyebilmek kutsanmış bir lanet olduğu kadar aptallıktan da sayılabilir. Herkesi, herkesin kendini gösterdiği hali ile önemsemekse büyük bir düzenbazlıktır. Kişinin ardını görememek büyük bir körlük, görmek istememekse bütünüyle bencillik olmalı. Aslında, tüm bilinmezleriyle birlikte, oldukça basit olan bu denklem, en sonunda her şeyden sorumlu bireyin birden fazla parçaya bölünmesine sebep olacaktır. Parçaların tümü birbirinden bağımsız ve bir o kadar da şekilsizdir; tıpkı kişinin zamanla dönüştüğü hal gibi. Parçaların tümüne birileri, birilerinin yükledikleri ya da başkalarına yüklenen duygu ve düşünceler aşılanmıştır. Nitekim ortada oynanabilir ya da yeniden yapılandırılabilir bir düzenek olduğunu varsaymak sonuç itibariyle pek mümkün olmayacaktır. Çünkü birbirimizi bize bağlayan şeyi bir oyun, bizleri ise bu kurgu içerisinde piyondan saymamamız gerekir. Bazılarımızın eksilmesi ya da kendinden yiti...