Yol & Yolcu
Yoldayken öğreniyorum ki ruhum, ıslahına göre bedenleniyor. Bedenim, donatılmış olduğu beş duyu aracılığıyla dış dünyayı algılıyor ve algı kabiliyetim de, içine doğduğum çevrenin etkisiyle, içimde aktive olan niteliklere göre form alıyor, şekilleniyor. Böylelikle, yaşamaya koyuluyorum ve beni saran dış dünyaya ait hisler, içimde ifşa olmaya başlıyor. Yavaş yavaş hayat ve ona karşı nasıl bir yaklaşım geliştirmem gerektiği bana, belki de hiç sezdirilmeden öğretiliyor. Ben ise hep bir şeyler yaptığımı sanıyorum. Hislerimin birikim ve zenginliği ile, sanki bir bebek gibi büyütülüyor ve nitekim bir anlayışa getiriliyorum. Bu anlayış, beni spesifik bir yoksunluğa getiriyor. Bu yoksunluk ise bana kocaman bir arzu monteliyor. Ve bu arzu, içimde bir çığ gibi büyümeye başlıyor. Sonra, o zamana dek beş duyum ile algıladığım ve ‘gerçek’ dediğim hayat, sanki gözlerimin önünde yavaşça sönüp gidiyor ve ben, içimde giderek büyüyen o tek arzuyu doyurmak odaklı, koca bir iştaha dönüşüyorum. Bir anda her...