Kemikler
Kimsenin yakasına sıkı sıkı yapışamazdım, ben de zar attım. Doğru bir karar alamadım çoğu zaman, unutmak istedim çoğu şeyi, haykırmak herkesin suratına ve yeniden başlamak her seferinde. O nedenle hep zar attım. İnsanlara baktım; kuşlara, kanatların kilitlendiği rotayı, Güneş'in denizde batışını, sudaki titreşimi, ağaç kabuğundaki damarları, gözlerimle takip ettim. Çok uğraştım, "Merhametli Olan"ı haklı çıkartamadım . Dostlarım vardı, sanki kaybetmiştim hepsini. İnsanlar vardı, ölüm giyinmişti hepsini. "İntikam diye buna denir" demiştim kendime. Herkesin ağzından kelimeler dökülüyordu; gelişigüzel. Ağız aslında kusmak içindi. Gözleri dönmüştü herkesin ve hep arzuladıklarıydı peşinde ter döktükleri. Herkes, her şeyi, herkese tercih etmişti. Boş olan yerleri, tıka basa doldurmaktı bizim işimiz. Doyum nedir bilmezdik. Çürümüş olan bedenler değildi ve ben de onlardan biriydim. Bizim ortak yazgımızdı bu, çürümek. Boşluğa sarılı bir kefen, içi boş bir vücut. Onlar gib...