Bir Şiir Denemesi - 4

Ben,

hiçbir şeyin efendisi ve

prangasız bir köle.

Duyguların tümüne aç,

Sükunete duyulan ihtiyaç.

Eylemsizliğin kıymeti,

gören gözler içerisinde kaybolmak ya da

tükürüğü yalamakta gizli.

Yerdeki çatlağın içine doğru kaydım,

burada alınan nefesi göremiyor oluşa aldandım.

Sonunda

bana kadar gül ve

sana doğru geleyim.

Kıskanmak nefrete doğurgan,

sancıyı taşımaksa ağır.

Sevgini tüketebilmek peşinde,

sevgiyi sonsuzluğa adadım.

Kokunu aldım sandım,

benzerlik birbirimizi yakın tutuyor.

Sabırdan yoksunluk içerisinde

merak ateşi harlanıyor ve genişliyor.

Gücün yetmediği yerde olmak,

seni bana yakın kılmazken

beni derinin altında şekillendirip

baştan yaratıyor.

Geceleri sendensem

gündüzler benim,

Güneş yoldaş sayılır ancak 

Ay dostluğun temeli.

Ne zaman, nasıl ve neden?

Soru ve cevapların hepsi ebedi.

Gökyüzü günyüzüne doğrul,

doğrul ki aydınlık yerde sevileyim.

Kanın son damlası kuruyunca

mücadeleye yer yok.

Bazen an emilir ya da tüketilir,

yorulansa herkesten ötede

dik durup paylaşabilir.