SUNRISE PARABELLUM

Üzerinde basitçe düşündüğümüzde Hitit, Urartu vs. gibi antik uygarlıkların kullandığı piktografik yazı sistemi ile günümüzde kullanılan emojiler arasındaki tıpatıp benzer ilişki, sözüm ona modernitenin bir noktada -özellikle insan ilişkileri ve iletişim özelinde- bizi primitif bir forma sabitlediğine, hatta özümüzün belki de hep aynı kalmaya programlanmış olması ve belki de yaratılışımızın temelinde kusurlu bir kuvvetin yattığı ihtimaline açıkça işaret ediyor. Aradaki en bariz fark, artık çanak ve çömlek yerine Facebook, Instagram ya da WhatsApp gibi sosyal medya kanallarını bir gösterge aracı olarak kullanıyor oluşumuz. Tarih, daha doğrusu gelişim sürecimiz, kabaca taslağını çıkarttığımızda gerçekten de periyodik tekrarlardan ibaret gibi duruyor. Ancak her geçen saniye yaşadığımız ve yapmak zorunda olduğumuz her şey daha bayağı, daha yapay ve daha mide bulandırıcı. Uzun lafın kısası, dışarıdan gelişirken içeriden çürüyoruz.

 "I know, you want the sin without the sinner."

Az evvel bir şekilde denk geldiğim, geçmişimde yaşayan bir arkadaşımın, bana göndermiş olduğu mektuptan küçük bir kesit: " Kendini, yazdıklarını objektif bir şekilde oku; başkasını gözlemler gibi gözlemle kendini dışarıdan. İşte o an, okuduklarını hissetmeye çalışma. O sen değilsin artık çünkü. Karşına oturttun sen seni ve onu artık hissedemezsin, yalnızca gözlemleyebilirsin. Ve sonuna geldiğinde her şeyin, artık neleri defalarca denediğini, neleri ise hiç denemediğini; neyin, kaç defa, hangi sonuçları verdiğini daha net görür olacaksın diye düşünüyorum. Kendinde bulduğun ama şu an belki de yanlış olmadığının farkına vardığın tüm hatalarını, kendini haklı gördüğün ama yalnızca kandırdığını fark ettiğin tüm adaletsiz hesaplamaları, o an için en doğrusu gibi gözükürken seçtiğin tüm yanlış yolları, bazen de gerçekten "iyi ki seçtim" dediğin ve de yürüdüğün yolları... Bunları sana ne ben, ne sen, ne de bir başkası gösterebilir; yazdıklarından başka. " Benden, -bir gün o...